بامزه است: واژه‌ی پریود را ما فارسی‌زبان‌ها در دوره‌ی معاصر از زبان انگلیسی وام گرفته‌ایم و نشانده‌ایم در کنار واژه‌های دیگری که در گذشته برای خون‌ریزی ماهانه‌ی زنان به کار می‌برده‌ایم؛ مثل بی‌نمازی، حیض، حائض، عادت، قاعدگی یا حتا «رگل» که خیلی پیشتر از پریود انگلیسی، از زبان فرانسه گرفته‌ بودیم. پریود را در زبان شرم‌زده‌ و مأخوذ به حیای فارسی رواج دادیم تا بتوانیم از زشتی و رکاکت موهومِ دیگر واژه‌ها که از درگوشی‌های مادران‌مان لب‌خوانی می‌کردیم، فرار کنیم و آن را به عرصه‌ی زبان عمومی بکشانیم. واژه‌هایی که خود در استعانت از زبان‌های فقهی، مذهبی و فرانسوی قرار بود خودشان فرارگاه مادران و زنان ما از زشتی موهوم اصل ماجرا باشند. پریود به معنای دقیق «مدت زمان یک نوسان یا چرخه‌ی کامل» و به معنای عام «دوره» هنوز هم در بسیاری از علوم، حتا علوم انسانی و نیز در گفتار روزمره‌ی طبقه‌ی متوسط بسیار کاربرد دارد. هنوز راه دور و درازی هم در پیش دارد تا مختصِ خون‌ریزی ماهانه‌ی زنان شود. حالا این که این واژه نزد برخی از ما تا این حد از معنای اصلی و عام آن خالی ست که ما را مستقیماً به اندرونی پنهانِ زنان... - طـیــّب