گفتم «می‌‌خوای من‌بعد من یه میس‌کال بندازم براتون فقط، شمام اون سالاد سزار من رو بفرستین؟»‌ خندید و گفت الان براتون می‌فرستم. حکایت لم‌یشکر‌المخلوق و الخ هم که باشه جا داره همین‌جا تشکر کنم از خانم مسوول همبرگر «شیک‌شک» که خیلی زود شماره و صدای آدم رو یادش موند و هربار با نیش باز سفارش گرفت و فرستاد و وفاداری من به سالاد سزار جامع و مانع‌شون رو خرید. داشتم فکر می‌کردم آرامش و امنیتی که «همان‌همیشگی»های زندگی به آدم می‌دهد، از سالاد سزار فلا‌ن‌جا بگیر تا سیگار و آغوش و سریال و خدا و پیغمبر، تا تکرار هر آیین و سنت، نه که همه‌ی ماجرا باشد و جای تجربه‌های تازه را تنگ کرده باشد، اما یک عنصر ضروری‌ست برای بقا. اصل لازم است. این که همیشه پی تجربه‌های بدیع باشی خب جالب است، اما پریشانی هم دارد. غرامت‌ آن لایف‌استایل هیجان‌انگیز همین لحظه‌های پریشانی و دربه‌دری‌ست. نه که بخواهم در این بزنگاه تاریخی به حسن‌آقای روحانی‌مان ارجاع بدهم ها، نه، اما «اعتدال» کلمه‌ی کلیدی خوش‌بختی‌ست برای من. برای منی که رویه‌ام مصرف‌کردن دنیا تا ته آن است حتا. که ورزش‌م سفت و سخت سرجای‌ش باشد و سیگارم و الکل و... - طـیــّب